“Έχω όλους τους δίσκους τους” το βιβλίο που “ακούγεται”, του Μπάμπη Αργυρίου

Σου έχω πει ότι πιστεύω ότι τα μερικά βιβλία, μερικές φορές … μας βρίσκουν και δεν τα βρίσκουμε;

Ναι, το πιστεύω, όχι τύπου Κοέλιο και γλυκαναλατιές για να οργάζουν μεσημεριανατζούδες, πιστεύω ότι η φάση που είμαι μερικές φορές με οδηγεί σε ανθρώπους κι αυτοί - με τις νύξεις ή την άμεση παρέμβασή τους - σε βιβλία (και όχι μονο) που έχουν κάτι να μου πουν!

Παρά το γεγονός ότι το σπίτι μου, αν κι έχει δύο παιδιά με τα τσιμπράγαλά τους, ξεχειλίζει από τα cd μου, το τελευταίο διάστημα καταλάβαινα ότι δεν άκουγα μουσική τόσο όσο θα  ήθελα. Προφανώς δικά μου θέματα δεν με άφηναν να πάω να πιάσω ένα cd, αγαπημένο, λιωμένο να το ξανακούσω.

Σε αυτή τη φάση μου συναντήθηκα όπως σου έχω γράψει (κλικ πλιζ) με την Χίλντα Παπαδημητρίου, τη συγγραφέα, για να κάνουμε ένα βίντεο για το βιβλίο της και στη συνάντηση αυτή  μου χάρισε εκτός από ένα cd και το βιβλίο ενός φίλου της του Μπάμπη Αργυρίου με τον τίτλο (τιμής για τα παλιά χρόνια που ήμουν κι εγώ παιδί) "Έχω όλους τους δίσκους τους".

Εκτός από μουσική, είχα τις κλειστές μου και για διάβασμα, κι έτσι αφού κοιτούσα μια στίβα με αδιάβαστα βιβλία στο κομοδίνο μου, αποφάσισα να μπω στον κόσμο του Σίμου, του ήρωα του Αργυρίου κι άρχισα την ανάγνωση.

Περίεργο καράβι ο Σίμος, κολλητό μου δεν τον έκανα, ίσως γιατί ζήλευα τις μουσικές του γνώσεις και κυρίως τη δυνατότητα του να τις ανακαλεί και να τις χρησιμοποιεί κατά πώς τον βόλευε. Εμένα η σχέση μου με τα ονόματα … είναι ας την πούμε χαλαρή!  Ξεχνάω, δεν συγκρατώ ακόμη και ονόματα ανθρώπων που συναναστρέφομαι  στη δουλειά μου.

Μεγάλο πρόβλημα αυτό. Όταν έκανα εκπομπή στο ραδιόφωνο το δούλευα, και τα κατάφερνα, τώρα … μπορώ να σου περιγράψω τι φορούσε στο πρώτο live στο Ρόδον, η "χ" τραγουδίστρια που έχω όλους τους δίσκους της (ναι, μπορώ να καυχηθώ κι εγώ… χαχαχα), αλλά αν το μυαλό φάει κόλλημα δεν υπάρχει περίπτωση να πω το όνομά της ακόμη κι αν με βασανίσουν.

Ε, ο Σίμος όχι μόνο τα θυμάται όλα, αλλά χει κι ένα απίθανα δημιουργικό τρόπο να συνδυάζει τις μουσικές γνώσεις του στην καθημερινότητα του. Είναι από τους ήρωες που όσο διαβάζεις στο βιβλίο τις περιπέτειές τους "ζηλεύεις".

Θα μπορούσε κανείς να ζηλέψει μια φάση που όλα σε κάποιον πάνε καλά: βρίσκει δουλειά, γκόμενα, και εκπομπή στο ραδιόφωνο. Το θέμα είναι μπορεί να τα διαχειριστεί όλα, αυτά, να τα κρατήσει; Μπορεί να διατηρήσει αυτό που φαίνεται ότι είναι; Μπορεί να είναι καλά;

Μεγάλωσα με την (μεταξύ άλλων) τεράστια μαλακία: μην τσαλακώνεις, μη σημειώνεις τα βιβλία σου. Ευτυχώς δεν το έκανα και έτσι αν κάποιος διαβάσει τα βιβλία μου, κάποια τουλάχιστον, διαβάζει κι εμένα. Οκ, άλλοτε το θέλω, άλλοτε όχι.

Ο Μπάμπης Αργυρίου βάζει τον Σίμο να λέει σε ένα σημείο: …Ναι, τα σπουδαία τραγούδια είναι το κάτι άλλο στη ζωή. Είναι σαν τα σπίρτα που δεν δυσκολεύονται να σου βάλουν φωτιά, αρκεί να τα πλησιάσεις στεγνός και προετοιμασμένος. Είναι σαν τη βελόνα που σε τσιμπάει στο σωστό σημείο και ενεργοποιεί την αυτοθεραπεία. Είναι ένα τόσο δα φιδάκι, που με το δηλητήριό του οριζοντιώνει γίγαντα. Δεν χρειάζεται να λένε πολλά τα τραγούδια, αυτή είναι η δουλειά των βιβλίων΄ τα τραγούδια είναι σαν τις τελείες: ένωσέ τες με γραμμές και θα δεις να προβάλλει μπροστά σου η κρυμμένη εικόνα.

Η μουσική είναι αυτή που κάνει τις ενωμένες τελίτσες να εμφανίσουν την εικόνα που αναζητάμε και γι' αυτό το ίδιο τραγούδι μιλάει εντελώς άλλη γλώσσα σε καθέναν από τους ακροατές του.

Το βιβλίο αυτό είναι μια καλή αφορμή για να ξεσκονίσετε δίσκους, όσοι έχετε, τα cd σας, να ψάξετε που σκαλώσατε και να πάρτε αμπάριζα για τη συνέχεια. Κάτι τέτοιο (πρέπει να ) κάνει και ο Σίμος.

Δε θέλω να σου πω περισσότερα για την υπόθεση και τους ήρωες, παρά μόνο ότι αξίζει τον κόπο να τους ανακαλύψεις!

Εκείνο που έχει αξία είναι ότι οι περιγραφές του Αργυρίου είναι ζωντανές, και αμέσως γεννούν εικόνες. Ο Σίμος έχει τόσα πολλά να πει, που είναι καταιγιστικός σε όλα του!

Μη νομίζεις ότι είναι ένα βιβλίο (μόνο) για τους κολλημένους με τη μουσική, τους δίσκους, τις συναυλίες… Είναι και γι' αυτούς αλλά και γενικότερα μια καλή αφορμή για όσους αγαπάνε  τη (και) Θεσσαλονίκη, τον έρωτα, την αναζήτηση …

Τις μέρες που μου πήρε για να ολοκληρώσω την ανάγνωση άκουσα συγκροτήματα που δεν θα τα άκουγα αν δεν ήταν κολλήματα του Σίμου (χωρίς απαραιτήτως να είναι όλα του γούστου μου), ξεψάχνισα τη δική μου δισκοθήκη, τις αναμνήσεις μου αλλά και κομμάτια του μέλλοντος μου, αυτού τουλάχιστον που μπορώ να φτιάξω.

Καλή ανάγνωση.

Α, κι ένα καταπληκτικό "tip" για το οποίο ευχαριστώ τον συγγραφέα: οι τελευταίες σελίδες του βιβλίου αναφέρουν πληροφορίες και δίνουν αφορμές για ψάξιμο κάθε μουσικής, μουσικού, τραγουδιού ακόμη και στίχου που αναφέρεται στα κεφάλαια του βιβλίου!

[Η ανάρτηση βρίσκεται εδώ]