Δεν ξέρω αν πρέπει να πούμε πολλά λόγια γι'αυτό το βιβλίο. Μάλλον πρέπει να το ακούσουμε με προσοχή πρώτα. Με οδηγό της ακρόασής του τον Σίμο Μπάνση, τον ήρωα του βιβλίου να μας γεμίζει νοσταλγία και αναμνήσεις για μουσικές και καταστάσεις, για γεγονότα και προσδοκίες, πολλές φορές ανεκπλήρωτες. Με έναν Μπάμπη βιτριολικό, ονειροπόλο, διαφορετικό από τον "μέσο πολίτη", να μας βυθίζει στα αυλάκια αυτού του βιβλίου. Ευρηματικοί τίτλοι κεφαλαίων, λεξιπλασίες και παραλληλισμοί δεν είναι παρά οι ευχάριστες φιοριτούρες που διακοσμούν το περιεχόμενο. Και εκεί θα σταθούμε. Η πρώτη πλευρά του βιβλίου κυλάει αβίαστα, όμορφα ώσπου ο Μπάμπης να μας περάσει στη δεύτερη πλευρά όπου τα πράγματα γίνονται πιο εσωτερικά και προσωπικά, οι σκέψεις βαθιές και οι αναζητήσεις δαιδαλώδεις. Ανησυχίες και διλήμματα, που πλέον δεν ανήκουν μόνο στον ήρωα του βιβλίου ή τον Μπάμπη, αλλά γίνονται εντελώς δικά μας. Ο γράφων πιάστηκε πολλές φορές να διατυπώνει διάφορα ερωτήματα στον εαυτό του διαβάζοντας αυτό το βιβλίο. Πιστεύω, αυθαίρετα ίσως, πως αυτό το βιβλίο είναι κατά μεγάλο μέρος αυτοβιογραφικό, έχει πολύ Μπάμπη μέσα του κρυμμένο πίσω από τον Σίμο Μπάνση.
Τελειώνοντας την δεύτερη πλευρά του βιβλίου, εκεί που έχεις προβληματιστεί και έχεις οργιστεί από απώλειες και συμπεριφορές (που πλέον τις έχεις παραλληλίσει με δικά σου βιώματα) έρχεται το τέλος όπου ο Μπάμπης σου δίνει το πλέον αισιόδοξο μήνυμα: "Η μόνη διέξοδος είναι προς τα πάνω" !!!

[Η ανάρτηση βρίσκεται εδώ]