Είχα ξεκινήσει να πουλάω δειλά δίσκους με το ταχυδρομείο, στην αρχή βάζοντας τους καταλόγους μέσα στα τεύχη του Rollin Under και μετά στέλνοντάς τους ταχυδρομικά σε όποιον ενδιαφερόταν. Οι πρώτοι κατάλογοι περιελάμβαναν δίσκους ελληνικών εταιρειών (Ano Kato, Wipe-Out, Penguin, Hitch-Hyke), κασέτες και φανζίν και αργότερα εμπλουτίστηκαν με τους ενδιαφέροντες τίτλους της Virgin, Polygram, Warner κλπ, αλλά και πολλούς δίσκους εισαγωγής.

Οι παραλήπτες των καταλόγων τη δεκαετία του 1990 ήταν πολλές εκατοντάδες αλλά επειδή οι φωτοτυπίες και τα γραμματόσημα στοίχιζαν αρκετά χρήματα, έπρεπε να σημειώνω τα ονόματα αυτών που παράγγελναν και να διακόπτω την αποστολή καταλόγων στους ανενεργούς παραλήπτες.

Όταν σκέφτομαι καταλόγους αναστενάζω γιατί θυμάμαι πόση δουλειά απαιτούσε η ενημέρωσή τους. Στο ξεκίνημα, ελλείψει κομπιούτερ, έγραφα κάθε φορά από την αρχή τις μερικές δεκάδες τίτλους των διαθέσιμων δίσκων. Το κομπιούτερ αργότερα βοήθησε, αλλά ο αριθμός των τίτλων αυξήθηκε πάρα πολύ και έπρεπε να ελέγχω και να διαγράφω αυτούς που πουλήθηκαν και δεν υπήρχε περίπτωση να ξαναβρεθούν σύντομα, να προσθέτω τις νέες αφίξεις και κυκλοφορίες που μπορούσαν να βρεθούν άμεσα, να αλλάζω τιμές στους δίσκους που προμηθεύτηκα σε ακριβότερη τιμή και από ένα σημείο και έπειτα να γράφω και λίγα σχόλια για το είδος μουσικής του κάθε δίσκου.

Σαν αντίδοτο στην άχαρη διαδικασία της ετοιμασίας και αποστολής των καταλόγων, άρχισα να βγάζω το… free press μου, τον “Γδούπο”, στον οποίο έβαζα τις λίστες με τους δίσκους αλλά έβαζα και άρθρα, συνήθως μεταφρασμένα από τα αγγλικά. Π.χ. ένα κείμενο του Phil Ochs για τον Bruce Lee, πληροφορίες για κάποια PJ που κυκλοφόρησε ντεμπούτο, μια συνέντευξη του David Tibet, άρθρο για My Bloody Valentine, στίχους, αποσπάσματα από μουσικά βιβλία κ.λπ.

Αργότερα τύπωσα και ένα επτάϊντσο single των Shepherds, το οποίο έδινα δωρεάν σε όσους αγόραζαν κάτι. Ετοίμασα κι ένα βιβλιαράκι με μεταφρασμένους στίχους, το οποίο δεν εκδόθηκε ποτέ.

Ένα δωμάτιο του σπιτιού μου σιγά-σιγά μετατράπηκε σε δισκάδικο, αφού οι Θεσσαλονικείς προτιμούσαν να παρακάμπτουν το ταχυδρομείο και να έρχονται απροειδοποίητα για να πάρουν ό,τι τους ενδιέφερε. Αυτό οδήγησε στην απόφαση να νοικιάσω κατάστημα όταν το επέτρεψαν τα οικονομικά μου.

Το πρώτο Rollin Under δισκάδικο άνοιξε το 1994 στην οδό Σωκράτους και μετά από πέντε χρόνια μεταφέρθηκε στην Ιωάννου Μιχαήλ, όπου και έμεινε για δέκα χρόνια, μέχρι το κλείσιμό του το 2009. Έκλεισε με το παράπονο ότι παρόλο που μου έδωσε την ευκαιρία να ακούσω χιλιάδες δίσκους, εγώ το αδίκησα, υπεξαιρώντας τα κέρδη του και ξοδεύοντάς τα αλλού· πρώτα στις κυκλοφορίες της Lazy Dog και αργότερα για τα έξοδα λειτουργίας του Mic Portal.                                                                                                                                                                                                                                                ΝΕΧΤ