Στις αρχές του 1985, οι ακροατές των εκπομπών μου Θεόφιλος Τσιολακάκης (μπάσο, φωνή) και Χρήστος Σκορδύλης (κιθάρα) με κάλεσαν να προσχωρήσω στο σχήμα τους, τους Life in Cage. Είχα αγοράσει ένα κήμπορντ Yamaha και μια ηλεκτρική κιθάρα Aria και προσπαθούσα να μάθω άνευ διδασκάλου, έγραφα και στίχους στα αγγλικά.

Αποδέχτηκα την πρόταση και επειδή δεν είχαμε στούντιο για πρόβες, αρχίσαμε να συνθέτουμε τραγούδια στο σπίτι μου, χωρίς πίεση χρόνου, και μετά τα παίζαμε στο στούντιο της CVR ή του Μανώλη Τριχάκη των Proxies που χρέωναν με την ώρα και μας παρείχαν ντραμς και ενισχυτές.

Ετοιμάσαμε εννιά τραγούδια, τέσσερα σε στίχους τους Θεόφιλου (“Νεκροψία”, “Συνηθισμένοι Άνθρωποι”, “Life in Cage”, “The Wreck”) και πέντε σε δικούς μου (“Rock'n'Roll Heart”, “Thirsty”, “Meaning Of Life”, “A Reason To Die For”, “Fall (In A Basket Full Of Snakes)”) και επειδή η προοπτική κυκλοφορίας δίσκου ήταν ανύπαρκτη, αποφασίσαμε να τα κυκλοφορήσουμε μόνοι μας σε κασέτα. Μας ηχογράφησα, έκανα ένα φυλλάδιο με στίχους και φωτογραφίες και στις ελεύθερες ώρες μου άρχισα να αντιγράφω τις κασέτες σε real time και να τις πηγαίνω στα δισκάδικα. Η «εταιρεία» που κυκλοφόρησε την κασέτα ονομάστηκε Lazy Dog. Στη μοναδική μας συναυλία ως support των Moot Point παίξαμε ένα δικό μας τραγούδι και τη διασκευή του “Walked In Line” των Joy Division. Δεν μπορώ να θυμηθώ γιατί μας δόθηκε τόσο λίγος χρόνος – ίσως φοβήθηκαν οι Moot Point ότι θα κλέψουμε την παράσταση!

Στα νέα τραγούδια μετά την κυκλοφορία της κασέτας ο αγγλόφιλος Θεόφιλος διαπίστωσε στροφή μας σε πιο αμερικάνικο ήχο και αποφάσισε να αποχωρήσει. Μάλλον είχε δίκιο γιατί στις πρόβες διασκευάζαμε το “Death Party” των Gun Club και το “No Fair” των Wipers, επιλογές του Χρήστου αμφότερα. Θυμάμαι και τον Γιώργο Κυριάκο που έπαιζε ντραμς σε μας και κιθάρα στους Mushrooms να μας δείχνει τα ακόρντα του “And Then the Rain” των True West.

Στη συλλογική κασέτα “Give Bees A Chance” που ετοίμασα το Φθινόπωρο του 1985 συμμετείχαμε με δύο τραγούδια (“Inactive” και “Maybe Some More”), στα οποία εκτός από τον στιχουργό έκανα και τον τραγουδιστή. Στην ίδια κασέτα υπήρχε και το “Mediocrity” που ηχογράφησα με δύο φίλες μου, και το εφήμερο σχήμα ονομάστηκε Never Ending Story. Στην τρίτη κασετοσυλλογή της σειράς έβαλα ένα δικό μου instrumental με όνομα Απόντες Φίλοι και τίτλο “Αιμομιξίας παιδιά λατρεμένα”.

Δοκιμάσαμε τραγουδιστές και μπασίστα, και μετά την αποχώρηση του Γιώργου ψάξαμε και για ντράμερ, χωρίς ικανοποιητικά αποτελέσματα. Στο τέλος τα παράτησα κι εγώ, δανείστηκα τη γραφομηχανή της αδερφής μου και πήγα για άλλα.                                                                                                                                                                                           ΝΕΧΤ