- Οι Tenderloud είναι ένα γκρουπ-μυστήριο για μας στην Ελλάδα. Ξέρουμε πως έβγαλαν ένα δίσκο το 2004 ("Shadow Red Hand") και τώρα έναν ακόμα ("Gospel Ticket"). Δώσε μας λίγα βιογραφικά.

Martin Jensen: Οι Tenderloud σχηματίστηκαν στην Κοπεγχάγη το 1999. Η πρώτη κυκλοφορία ήταν ένα ep με τίτλο "4 Track". Περιείχε τα "Broken", "Talk of Love", "Texas Down" and "Memphis Station".

Ο πρώτος μεγάλος δίσκος "Shadow Red Hand" (2004) ήταν αποτέλεσμα της δουλειάς που ρίξαμε ο Uffe κι εγώ, γράφοντας επί έξι μήνες ασταμάτητα.

Οι Tenderloud είχαν μια διάλυση μετά την κυκλοφορία του "Shadow Red Hand". Η μη ξεκάθαρη στάση και πολλά ανείπωτα λόγια οδήγησαν σ' αυτήν. Εκείνη την εποχή ήμουν παράλληλα και μάνατζερ των Tenderloud αλλά τη στιγμή που μια εταιρεία (Pony Rec) εμφανίστηκε, εγώ έφυγα. Ίσως επειδή κάποιοι θεώρησαν πως έχω πολλά να πω. Νομίζω πως πορευτήκαμε όσο μπορούσαμε ως γκρουπ. Με το που έφυγα το γκρουπ κατέρρευσε.

Το 2005 ο Uffe κι εγώ αποφασίσαμε να συνεχίσουμε να συνεργαζόμαστε. Υποθέτω πως νιώσαμε και οι δυο κάτι που σιγοέβραζε. Έτσι πλησιάσαμε τον πιανίστα που παίζει στο "White Lines" και αρχίσαμε πάλι να γράφουμε τραγούδια. Ήταν μια πολύ δημιουργική και παραγωγική περίοδος. Νομίζω πως γράψαμε γύρω στα 30 τραγούδια. Μέχρι το τέλος του 2005 είχαμε μια πλήρη μπάντα, με δυο νέους κιθαρίστες, ένα ντράμερ και ένα μπασίστα και αποφασίσαμε να ηχογραφήσουμε το δεύτερο άλμπουμ των Tenderloud, το "Gospel Ticket".

To "Gospel Ticket" ηχογραφήθηκε στο Νόρθγουεστ της Κοπεγχάγης το 2006. Ξοδέψαμε ένα μήνα στο στούντιο και ήταν φίνα. Δυστυχώς, στο τέλος των ηχογραφήσεων εμφανίστηκαν προβλήματα μεταξύ των νέων μελών. Πάλι έπρεπε ο Uffe κι εγώ να αποφασίσουμε. Αποφασίσαμε να το μιξάρουμε με τον Lennart Wendt. Το μάστερινγκ έγινε στις αρχές του 2007.

Αφού τελειώσαμε το άλμπουμ θα έπρεπε να βγούμε για περιοδεία και η Ελλάδα ήταν μέσα στα σχέδια. Αλλά εσωτερικά προβλήματα προέκυψαν για μια ακόμα φορά. Επιλέξαμε να συνεχίσουμε με τον πιανίστα αλλά η μαγεία είχε χαθεί. Μετά δοκιμάσαμε να δουλέψουμε με τους κιθαρίστες, τον ντράμερ και τον μπασίστα, αλλά η μαγεία είχε χαθεί. Ήταν αδιέξοδο. Έτσι αρχίσαμε να δουλεύουμε τα δανέζικα τραγούδια. Πρόσφατα, το 2012, ηχογραφήσαμε με τη μπάντα του "Gospel Ticket" μείον τον κιθαρίστα, τέσσερα τραγούδια. Χρειάζονται μείξη και μάστερινγκ. Ποιος ξέρει τι θα φέρει το αύριο;

- Πες μου λίγα πράγματα για το νέο δίσκο. Γιατί άργησε τόσο να κυκλοφορήσει;

Μάρτυράς μας η βιογραφία μας. Το "Gospel Ticket" ήταν έτοιμο για κυκλοφορία το 2007 αλλά δεν υπήρχε η μπάντα. Τα χρόνια περνούσαν και πηγαίναμε πίσω και μπροστά και πίσω ξανά. Ήταν περίοδος αποσύνθεσης και απογοήτευσης. Τελικά αποφάσισα να ιδρύσω τη δική μου δισκογραφική, την Tin Cup Cowboy, το 2011. Το λιγότερο που μπορούσα να κάνω ήταν να κυκλοφορήσω το "Gospel Ticket" για χάρη των φαν μας. Και αυτό έκανα στις 29 του Νοεμβρίου φέτος.

- Μου είπες πως γράφεις τους στίχους. Με τι θέματα καταπιάνεσαι;

Γράφω ερωτικά τραγούδια. Είναι δύσκολο να τα εξηγήσω ή να τα αναλύσω αλλά οι στίχοι που γράφω είναι επικεντρωμένοι στην αγάπη. Και την απώλεια, τη φυγή, το να μένεις μόνος, την απουσία. Το να κοιτάς μπροστά, να βλέπεις φως, να είσαι ευγνώμων, να προσπαθείς να παραμερίσεις όλα αυτά που σε πονούν και σε κυνηγούν, αλλά που δεν μπορείς πάντα να το κάνεις έτσι. Και το να κάνεις λάθη...

- Έχεις λοιπόν την εταιρεία Tin Cup Cowboy. Υποθέτω πως τρελαίνεσαι στο τάλιρο αφού δραστηριοποιείσαι σε μια χώρα με εύρωστη οικονομία. Τι προβλήματα αντιμετωπίζεις;

Έστησα την εταιρεία τον Οκτώβριο του 2011. Ο κύριος λόγος ήταν για να κυκλοφορήσω το "Gospel Ticket". Άρα ήταν το πρώτο άλμπουμ στη νέα εταιρεία. Δεν είχα ουσιαστικά έσοδα από τη μουσική μέχρι τώρα. Φυσικά παίρνεις κάποια δικαιώματα απ' τη δανέζικη KODA όταν ένα τραγούδι σου παίζεται στο ράδιο ή την τηλεόραση ή όταν κάνεις συναυλίες. Αλλά δεν είναι πολλά σε μια μικρή χώρα σαν τη Δανία, ακόμα κι αν έχουμε μια νορμάλ οικονομία. Οι καλλιτέχνες εδώ ζουν μάλλον ταπεινές ζωές, εκτός ίσως από 100-200 που μπορούν να ζουν απ' τη ροκ μουσική χωρίς να χρειάζεται να κάνουν κάτι άλλο.

Όπως όλοι στη μουσική βιομηχανία, αντιμετωπίζουμε κι εμείς τα προβλήματα της αντιγραφής. Αν οι καλλιτέχνες δεν πληρώνονται, δε χάνουν μόνο λεφτά αλλά και την υποκίνηση να φτιάχνουν μουσική. Πρέπει να εξασφαλίσουμε ότι οι καλλιτέχνες, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, θα πληρώνονται για τη δουλειά τους.

- Ποια άλλα ονόματα έχεις στην εταιρεία; Κυκλοφορείς συγκροτήματα με συγκεκριμένο ήχο;

Αυτή τη στιγμή δουλεύω πάνω στο δικό μου άλμπουμ. Είμαι ο τραγουδιστής και έχω μαζί μου μερικούς από τους καλύτερους μουσικούς της Κοπεγχάγης. Ο ντράμερ Silas Tinglef και ο μπασίστας Jens Hein έχουν παίξει και στο "Gospel Ticket". Απολαμβάνω τη συνεργασία και προσβλέπω στο πρώτο στούντιο σέσιόν μας το Δεκέμβριο του 2012.

Ο ήχος είναι φυσικά το πιο σημαντικό, αλλά υποθέτω πως μπορούμε να κρατήσουμε αυτή την ερώτηση για μια μελλοντική συνέντευξη...

- Το τραγούδι σας "White Lines" έγινε πολύ γνωστό στην Ελλάδα γιατί ακουγόταν σε μια δημοφιλή τηλεοπτική σειρά μαζί με κομμάτια των Walkabouts, Madrugada, Midnight Choir, Black Heart Procession, 16 Horsepower κλπ. Το γνωρίζεις αυτό; Έχετε πάρει πολλές επιταγές απ'την ΑΕΠΙ που εισπράττει τα δικαιώματα απ' τους τηλεοπτικούς σταθμούς;

Το γνωρίζουμε πως έγινε δημοφιλές χάρη στην τηλεοπτική σειρά. Το βρήκαμε και στο YouTube φυσικά...

Το συγκεκριμένο τραγούδι έχει μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου. Οι στίχοι προέκυψαν πρώτα. Σε μισή ώρα, από τη στιγμή που έπιασα το μολύβι, το είχα τελειώσει. Την επόμενη μέρα συναντήθηκα με τον Uffe και αρχίσαμε να δουλεύουμε πάνω στο "White Lines". Η μελωδία και η σύνθεση βγήκαν εύκολα όπως και οι στίχοι. Και είχαμε ένα κομμάτι...

Με τα άλλα συγκροτήματα στο σάουντρακ φτιάχνουμε καλή παρέα. Φυσικά μ' αρέσουν όλα και τα παρακολουθώ, δυο δεκαετίες τώρα.

Δεν έχουμε δει δικαιώματα από τηλεοπτικούς σταθμούς. Τίποτα απολύτως. Επικοινωνήσαμε με την δική μας KODA να έρθει σε επαφή με την αντίστοιχη ελληνική εταιρεία αλλά δε βγήκε τίποτα. Παραμένει μυστήριο για μας πως μπορεί το "White Lines" να εμφανίζεται σε σάουντρακ και η μπάντα να μην πληρώνεται.

- Πολλά σκανδιναβικά γκρουπ ακούγονται πιο αμερικάνικα από τα αμερικάνικα. Εσύ χρησιμοποιείς τον Cowboy στο όνομα της εταιρείας σου, άλλοι έχουν έντονες κάντρι επιρροές. Είστε λίγο παραπάνω αμερικανόπληκτοι ή μου φαίνεται; Δεν ακούγατε αγγλικά γκρουπ στα 80's και 90's;

Ακούω πολλή αγγλική μουσική: Bowie, John Cale, Elvis Costello, Tindersticks, P.J. Harvey, Richard Thompson, The The etc. Αλλά έχεις δίκιο, η μουσική μας μπορεί να ταξινομηθεί στην Americana, ό,τι κι αν είναι αυτή. Στα eighties και τα nineties άκουγα πολλή alternative American country. Η λίστα των συγκροτημάτων είναι ατέλειωτη. Και νομίζω πως στην Αμερική ξεκίνησαν όλα. Από την άλλη έγραψα διατριβή πάνω στα τραγούδια της βροχής του Nick Cave, όταν τελείωσα το μάστερ μου το 2008... Υποθέτω πως μ' αρέσει η ροκ μουσική, απ' τη στιγμή που διαθέτει κόψη, πάθος και νεύρο. Και ωραίους στίχους φυσικά....

- Είστε ευτυχισμένοι εκεί πάνω; Πριν από τρία χρόνια, ο τότε πρωθυπουργός μας θέλησε να μας κάνει Δανία του νότου και του είπαμε όχι. Να το ξανασκεφτούμε;

Είμαστε μελαγχολικοί και ευτυχισμένοι. Ο πρωθυπουργός εκείνη την εποχή ήταν φιλελεύθερος και δεν έχω λόγια για τα πράγματα που έλεγε. Αγαπάω τη χώρα σας. Πέρασα πολύ καιρό στην Ισπανία και γνωρίζω καλά τη νότια κουλτούρα. Επισκέφθηκα την Αθήνα μια φορά και ενθουσιάστηκα. Οι άνθρωποι είναι ανοιχτοί, φιλικοί και παθιασμένοι. Ασυζητητί θα ξανάρθω.

Νοέμβριος 2012